همزمان با ولادت حضرت فاطمه زهرا(س) و روز مادر، سوژه گزارش امروز انتهاج ، بانوی پرتلاش گلیم باف شیروانی است.
شوکت محمودی شامیر بانوی ۵۰ساله شیروانی که از ده سالگی هنر گلیم بافی را آموخته بود خطاب به خبرنگار ما گفت: من این هنررا از مادرم یادگرفتم، چراکه معتقد بودند هر خانم بایستی یک هنر از دستش بر بیاید و بتواند آنرا به نسلهای بعد از بیاموزد.
شوکت محمودی ادامه داد: گلیم بافی در شیروانی به سالهای دور برمی گردد و هنری باارزش و قدیمی است. من علاوه بر گلیم، سفره کردی، پالاس، پشتی و پادری می بافم و از این راه کسب درآمد می کنم.
خانم محمودی اضافه کرد: سالهاست که نخ و ابزار کارم، رفیق دستان من هستند و در پستی و بلندی های زندگی تاروپود اصالت را می بافند.
محمودی از زیبایی های کار و تاثیر مثبت این کار بر روحیه زنانه اش و گفت و ادامه داد: خوشحالم هنری از دستانم نقش می گیرد که سنت و اصالت شهر، استان و کشورم را در جای جای این کره خاکی نشان می دهد، چرا که اغلب بافته های ما به شهروکشورهای دیگر صادر میشود.
وی بعدازاینکه زیبایی های کارش را توصیف کرد، از مشکلات کارش هم برایمان گفت: من ۱۵سال است که بیمه هستم و دولت بخشی از حق بیمه ام را پرداخت می کند اما گاهی پیش آمده که همزمان با آمدن بازرس بیمه، کاری که ماه ها و روزها مشغول انجامش بودم به تازگی و طی یکی دوروزاخیرتمام کرده و کار جدیدی را شروع نکرده بودم و همین موضوع باعث شده بود که جلوی بیمه ام گرفته شود برای همین از مسئولین تقاضا دارم بخاطر فاصله زمانی دوسه روزه بین دوکار، جلوی بیمه را مسدود نکنند.
این بانوی هنرمند شیروانی ادامه داد: مواد اولیه گلیم بافی در شیروان از کیفیت خوبی برخوردار نیستند و ما مجبوریم از شهرهای اطراف و یا پایتخت مواد خودرا مهیا کنیم.
همچنین قیمت بالای نخ از دیگر مشکلات گلیم بافی در شیروان است و باعث کاهش صرفه اقتصادی می شود.
وی یاداور شد: زنان شهرم از هنرهای سنتی این استان استقبال می کنند اما حمایت های دولتی آنقدر دلگرم کننده نیست، که اگر بود من تا الان کارم را گسترش داده بودم و تلاش می کردم درکنارخودم، چند خانم دیگری هم کسب درآمد کنند.
شیروان دومین شهر بزرگ و مهم استان خراسان شمالی است. گلیم بافی یکی از صنایع دستی این شهرستان است که ریشه در فرهنگ غنی و اندیشه های ساکنین این منطقه دارد.
خبرنگار: فاطمه طالبی