به گزارش انتهاج، در جهان امروز صنایع چوب و فرآورده‌های آن یکی از ارکان مهم اقتصادهای توسعه‌ یافته محسوب می‌شود. کشورهایی مانند ایتالیا، ترکیه، لهستان و آلمان با تکیه بر کارگاه‌های کوچک و متوسط نجاری، مبل‌سازی و دکوراسیون داخلی، توانسته‌اند میلیاردها دلار از محل صادرات محصولات چوبی به‌دست آورند. به‌عنوان مثال کشور ترکیه سالانه بیش از ۴ میلیارد دلار صادرات مبلمان و مصنوعات چوبی دارد و لهستان در سال ۲۰۲۳ رتبه‌ی سوم صادرات مبلمان در اروپا را به خود اختصاص داده است.
اما در ایران با وجود سابقه‌ای طولانی در هنر چوب و وجود ۸۰ هزار کارگاه فعال در استان‌های مختلف، صنعت چوب سال‌هاست که قربانی بی‌توجهی و سیاست‌های نادرست دولت ها شده است. نبود تسهیلات بانکی متناسب با شرایط این صنف، نوسانات قیمت مواد اولیه، محدودیت در واردات ابزار و آلات، و نبود حمایت از حضور تولیدکنندگان در نمایشگاه‌های خارجی باعث شده تا بخش بزرگی از این ظرفیت عظیم بلااستفاده بماند.
کارگاه‌های چوبی کوچک در سراسر کشور، از نجاران سنتی گرفته تا تولیدکنندگان مدرن مبلمان و کابینت با کمترین سرمایه اما بیشترین توان خلاقیت و مهارت مشغول کارند. این واحدها اگر به‌درستی حمایت شوند، می‌توانند به سرعت به صادرکنندگانی موفق در منطقه تبدیل شوند. بازارهای هدف در کشورهای همسایه مانند عراق،ترکمنستان، افغانستان و کشورهای حوزه خلیج فارس تشنه‌ی محصولات باکیفیت ایرانی‌اند. اما نبود حمایت صادراتی، گمرکات پیچیده و سیاست‌های ناپایدار ارزی، انگیزه را از فعالان این حوزه گرفته است.
در حالی که کشورهای موفق در این صنعت، کارگاه‌های کوچک را به عنوان سلول‌های زنده‌ی اقتصاد ملی می‌بینند و از آنها با سیاست‌های تشویقی و تسهیلات کم بهره حمایت می‌کنند در کشور ما سال‌هاست که این کارگاه‌ها از دریافت تسهیلات و طرح‌های توسعه‌ای بی بهره مانده اند.
نمایندگان مجلس و مسئولان اجرایی استان‌ها باید این واقعیت را بپذیرند که صنایع چوبی می‌تواند به یکی از پایه‌های صادرات غیرنفتی ایران تبدیل شود. حمایت واقعی از این بخش به معنای ایجاد اشتغال پایدار، توسعه مهارت، حفظ سرمایه‌های بومی و حضور مؤثر ایران در بازارهای جهانی است.
اکنون زمان آن رسیده است که نگاه‌ها از صنایع بزرگ و پرهزینه به سوی صنایع کوچک اما پُربازده چوبی تغییر کند و دولت به جای نگاه کوتاه‌ مدت و محدودکننده، مسیر تسهیل صادرات، کاهش بروکراسی و تأمین مواد اولیه را باز کند، لذا از عالی ترین مقام دولت که همواره دغدغه رشد و توسعه استان را دارند درخواست ورود به این موضوع را داریم.
بی شک صنعت چوب ایران می‌تواند از کارگاه‌های کوچک محلی به برندهای جهانی تبدیل شود همان مسیری که ترکیه و ایتالیا سال‌ها پیش با تکیه بر کارگران و هنرمندان محلی‌شان آغاز کردند.

رئیس اتحادیه صنف مصنوعات و صنایع چوبی مرکز خراسان شمالی (بجنورد )
علی محمد وقاری مطلق